Eigenlijk zou het een schande mogen genoemd worden, als ik op deze plaats Johan Hoogewijs nog zou moeten voorstellen. De man is immers al meer dan dertig jaar lang degene, die zowat alle populaire programma’s en reeksen van de VRT van kenwijsjes, jingles en soundtracks voorziet. Of je ’t nu over “Blokken”, “De Droomfabriek” of “Panorama” hebt, of je nu aan de Stubru-jingles denkt of aan reeksen als “Flikken" of “Witse” of “Heterdaad”: altijd en overal werden de beelden begeleid door muziekjes van de man, die ik ervan verdenk in een studio geboren te zijn met een lichte lichamelijke afwijking: hij heeft namelijk ergens een vijfde ledemaat, genaamd “klavier”. De man kan echter zoveel meer dan datgene waarmee we allemaal vertrouwd zijn. We mochten hem recent zelf nog live meemaken op de Piano Days en we hoorden hem ook niet lang geleden op Klara in duo met cellist Stijn Kuppens en dus was deze soloplaat niet echt meer een verrassing. Tenminste, we wisten dat ze er aan kwam.

Hoe ze klinkt en wat ze inhoudt, konden we echter pas ontdekken door er tig keer met heel veel plezier nar te luisteren. En te kijken, want het begeleidende boekje is een visuele weergave van wat de plaattitel belooft. Kunstenares Aya Braem maakte bij elke track een kleurstudie, om op die manier mee vorm te geven aan het uitgangspunt van de plaat: bij elke track hoort een andere kleur, die ruimte biedt voor improvisatie en afhangt van “de inspiratie van het moment”. Zoiets kan je natuurlijk alleen maar als je je instrument door en door beheerst. U en ik kunnen ons moeilijk voorstellen hoe je gaat improviseren of terplekke gaat componeren, puur op basis van de indruk, die een bepaalde kleur oproept. Johan Hoogewijs kan dat dus wel, en hoe!

Hij zoekt de tinten op, die zich tussen het zwart en het wit van zijn klavier bevinden en gaat met die impressies aan de slag, wat ruim meer dan een uur en 19 nummers lang, de heerlijkste melodieën en klanktapijten voor gevolg heeft. Als je een aantal keer luistert, ontwikkel je zelf, beetje bij beetje, de neiging om mee te gaan in die dynamiek, al ben ik er absoluut niet zeker van dat ik dezelfde kleuren ervaar als de muzikant zelf, maar dat maakt niet zoveel uit: wat je ervaart, is dat muzieknoten, afhankelijk van de volgorde en het ritme waarin ze gegoten zijn, verschillende beelden ka oproepen.

Hoogewijs heeft meer dan voldoende métier en ervaring om simpelweg om het even wat in muziek om te zetten. Wat echter nog veel straffer is: hij kan één en ander kennelijk overdragen op zijn luisteraars en je leert dus flink wat verschillende stijlen en invloeden kennen. Gevolg: deze plaat plakt al snel aan je ribben en dat is in dit geval een aller-aangenaamste ervaring. Impressionisme op muziek en in kleur…kun je als gewone mens, met gewone oren, maar met liefde voor muziek eigenlijk meer wensen? Heerlijke plaat !

(Dani Heyvaert)